Category: வரலாறு

இந்த அதிகார வர்க்க – இராணுவ அரசு எந்திரத்தை அடித்து நொறுக்கித் தூக்கி எறிவதைத் தவிர நமது நாட்டையும் உழைக்கும் மக்களையும் விடுவிப்பதற்கான மையமான, அடிப்படையான, சாராம்சமான பிரதானப் பணி வேறெதுவுமில்லை.

அரசாங்கம் பிரதிநிதித்துவ சபையில் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதே இல்லை; நாடாளுமன்றம் அல்லது சட்டமன்றத்தில் பெரும்பான்மை பெற்ற குழுவின் தலைவர் ஆளுநரால் அரசாங்கம் அமைக்க அழைக்கப்படுகிறார். அவர் தனது விருப்பப்படி அமைச்சர்களை நியமித்து ஆட்சி செய்கிறார்.

ஆங்கிலேய கவர்னர் ஜெனரல், இராணுவத் தலைமைத் தளபதி, செயலகம் மற்றும் எல்லாத் துறைகளின் தலைமை உள்பட – காலனிய அரசின் அதிகார வர்க்க இராணுவ எந்திரத்தையும், அரசியல் அதிகாரத்தையும் ஏகாதிபத்தியவாதிகளின் அடிவருடிகளான தரகு முதலாளிகள் – நிலப்பிரபுக்களிடம் மாறியதை, உண்மையான தேசிய விடுதலை மற்றும் சுதந்திரம் என்று வர்ணிப்பது உண்மையில் ஒரு மோசடியாகும்.

ஐயா, நான் அரசியல் அமைப்பு சட்டத்தை உருவாக்கியதாக என் நண்பர்கள் சொல்கிறார்கள். ஆனால், அதை எரித்து ஒழிப்பதற்கான முதல் நபராக நான் இருப்பேன் என்று சொல்வதற்கு தயாராக இருக்கிறேன். எனக்கு அது தேவையில்லை. அது யாருக்கும் பொருத்தமானதாக இல்லை.

காலனிய அரசுகளின் உறுப்புகளாக விளங்கிய அனைத்து நிறுவனங்கள், அமைப்புகள், அடக்குமுறைக் கருவிகள் அவற்றின் கட்டுக்கோப்பு கலையாமல் ஏகாதிபத்திய ஆட்சியாளர்களின் நேரடி ஆட்சியிலிருந்து அதன் அடிவருடிகளிடம் மாற்றித் தரப்பட்டது.

ஆங்கிலேய ஆளுனரின் கட்டுப்பாட்டில், ஆங்கிலேயர்களுக்கு முக்கியத்துவமற்ற சில துறைகளை மக்களின் பிரதிநிதிகளாக ஆளும் உரிமையைத்தான் இந்த ஏகாதிபத்திய அடிவருடிகள் பெற்றார்கள்.

ஏற்கனவே கூறப்பட்ட காலனிய ஆட்சியாளர்களின் நோக்கங்களோடு, பல்வேறு மாநிலங்களின் சில அரசாங்க விவகாரங்கள் அனைத்திந்திய மட்டத்தில் தீர்மானிக்கப்பட்டதும், உள்ளூர் அரசியல்வாதிகள் அத்தீர்மானங்கள் மீது செல்வாக்குப் பெற வேண்டுமானால் ஒரு அனைத்திந்திய அமைப்பின் தேவையையும் காங்கிரசு நிறைவு செய்தது.

காலனி ஆட்சிக்கான எதிர்ப்புகளை நிறுவனமயமாக்கும் இத்தகைய கொள்கையைப் பின்பற்றிய அதேசமயம், இந்தியர்கள் பங்கேற்கும் எந்த நிறுவனத்தின் முடிவுகளையும் ரத்து செய்யும் உரிமைகளையும், இராணுவம், போலீசு, அதிகார வர்க்கம் போன்ற அரசின் நிர்வாக மற்றும் பலாத்கார எந்திரத்தை முற்றிலும் தம் பிடியில் வைத்துக் கொள்வதன் மூலம் காலனிய ஆட்சியை உறுதி செய்தனர்.